Zbog hladnoće ličkoga područja u nekadašnjoj odjeći prevladavala je vuna. Od ovčje su vune tkali, a zatim bojili u crno tkanine za ženske suknje. S gornjim dijelom, krojenim u obliku prsluka, suknje su dopirale do gležanja, a oblačile se preko bijele platnene košulje. U struku su ih stezali raznobojnim pojasom. Posebice se isticala vunena pregača čiji je središnji dio bio ukrašen tkanim kvadratima, rombovima i sličnim likovima te s triju strana još optočena ukrasnim vrpcama i dugim vunenim resama.

 

Od takvih ukrasnih vunenih tkanina bile su izrađene i torbe koje su još urešavali velikim vunenim kitama i izvezenim vrpcama. I muške su hlače, uskih nogavica s potpetkom ispod stopala, krojili od sukna. Preko platnene košulje muškarci su rado nosili pleteni džemper od bijele vune s rubovima optočenim crnim ili crvenim suknom pa čak baršunom. Kao i njihovi susjedi u dalmatinskom zaleđu, u svečanim prigodama nosili su prsluk sprijeda prekriven metalnim pločicama. Posebno je poznato muško pokrivalo, crvena lička kapa s čijeg oboda visi kita dugih crnih niti. S obzirom na klimu, ne začuđuje da su Ličani cijele godine oblačili kožuh. Zimi bi krzno bilo iznutra, a ljeti bi ga preokrenuli pa je krzno bilo izvana. Od kože svojih ovaca izrađivali su i obuću (opanci).
 

Posebnoj ljepoti ovih starinskih odjevnih predmeta pridonose zagasiti tonovi nastali od boja koje su žene same pripremale od kore drveta ili nekih biljaka.