Nakon 395. godine, carevi Zapadnog Rimskog Carstva imali su ceremonijalnu ulogu, dok su stvarnu političku moć u svojim rukama držale vojne ličnosti. 476. godina je prihvaćena kao godina pada Carstva. Nakon što je Orest  odbio zahtjev Germana za zemljom u Italiji, nezadovoljni Germani predvođeni Odoakarom, pobunili su se i svrgnuli rimskog cara, Romula Augustula. Odoakar nije umjesto Romula postavio novog cara kao što su to radili njegovi prethodnici, nego je poslao izaslanstvo u Konstantinopol (Istočno Rimsko Carstvo) tamošnjem caru Zenonu i poručio mu, da je jedan vladar dovoljan za oba carstva. Na kraju, dobio je od Zenona službeno titulu patricija a time i carskog upravitelja Italije. Time se ugasilo Zapadno Rimsko Carstvo.